۱۳۸۷ فروردین ۱۳, سه‌شنبه

یزدانپور و من دربارۀ رسانه و جنگ

این متن، که در تاریخ اول ژوئن 2004 نوشته شده، از یک وبلاگ قدیمی بدینجا انتقال یافته است.
اولين وبلاگ را
يزدان‌پور براي من ایجاد كرد. ما در اين روز در باره ي اينترنت گفتگو مي كرديم:
پرسش اين بود كه آيا اينترنت مي تواند تغييري در اين فرهنگ ايجاد كند. اما چه تغييري؟
سخن اين بود كه نسبتهاي كنوني بين انسانها دگرگون شود. با يكديگر دشمني نورزند(نورزيم!) آشويتس ها ويتنام ها وديگر قتلگاهها برپا نشودو... و"ديگري همچون خود" باشد.
آيا شدني است؟ چه رويايي؟
نه! شدني نيست. اصلا اين رسانه نيست كه جنگ را مي آفريند. شايد توان يا امكان جنگ آفريني رسانه ها متفاوت باشد, اما اين خود رسانه نيست كه به بسيج انسان كشي يعني نفي و سرانجام حذف ديگري امكان مي دهد. بلكه ساختار روابط و شايد بنيانها و زمينه هاي انسانشناختي ماست كه به رسانه امكان بسيج انسانكشي مي دهد. يكي از جالبترين سخنها در اين باره مكاتبات انيشتين و فرويد است. اين يكي از مو ضوعات بود . موضوع ديگر اين است كه رسانه ها از آغاز تا كنون روابط موجود را به هر حال بازتوليد مي كنند. يادمان بيايد به يكي از كاركردهاي مهم "شيپور" در رمان "سالار مگسها"(ويليام گلدينگ) , كه به راحتي امكان بسيج جنگي را مي دهد. مهم اين نيست كه رسانه چقدر مدرن يا چند كاركردي است- زيرا همه ي رسانه ها چند كاركردي اند- بلكه مهم اين است كه يك واسطۀ ارتباطي بين انسانها هستند، كه الزاما ساختار روابط بنيادي بين ما را باز توليد مي كنند. شايداينترنت ," به دليل تنوع فرصتهاي پيام دهنده بودن و مخاطب بودن" قدري كمتر از تلوزيون امكان همانند سازي افكار عمومي را داشته باشد.
اما اصل ماجرا پابرجاست.

هیچ نظری موجود نیست: