۱۳۹۲ آذر ۱۸, دوشنبه

یاد ماندلا گرامی باد

دیدگان ماندلا بر این جهان بسته شد.
دیدگان کسی که بیش از هر چیز خشونت آموخته بود اما کمتر از هر چیز، و در واقع هیچ خشونت ورزید!
ماندلا از این جهان رفت، هنگامی که از خود میراثی گران­بها بر جای نهاده بود؛ میراث گذشت، میراث اندیشیدن به تمامی بشریت و اندیشیدن به نفس بشریت؛ میراث پاس داشتنِ تمامی جامعه، که به او امکان داد تا از اندیشه­ ی جامعه­ ی تام فراتر رود و بتواند برای تمامی جامعه امکان بقاء و نیل به مطلوب فراهم آورَد.
این تجربه برای ما گرانبهاست، بسی گران بها؛ چرا که تا کنون بهایی سنگین پرداخته ­ایم؛ برای ما که آرزویی نه تنها برای تمامی جامعه­ ی خود بلکه برای تمام جوامع داشتیم اما به ورطه­ ی جامعه­ ی تام درافتادیم و نه تنها حتا به همین جامعه­ هم نپرداختیم، بلکه اصلاً از «خود» فراتر نرفتیم.
یادش گرامی باد؛ نه تنها برای درسی که به ما آموخت، بلکه برای ارزشی بنیادین که ژرفای عمل­ اش و نفس اندیشه ­اش از آن برخوردار است؛ برای ارزشی که برای آن مبارزه کرد و در نشر تاریخیِ مبارزه­ اش تحقق داد؛ یادش گرامی باد!



هیچ نظری موجود نیست: